Neşeli görmeye alıştığım bazı arkadaşlarımın suskunluklarını yadırgıyorum. Keyfi yerindeyken kahkahaları dinmeyen ve etrafına neşe saçan birinin, zaman zaman hayattan kopması akıl alır şey değil!O zaman, aklıma takılıyor, "Mutsuzlar mı acaba?" Sahi, nedir

Neşeli görmeye alıştığım bazı arkadaşlarımın suskunluklarını yadırgıyorum.
Keyfi yerindeyken kahkahaları dinmeyen ve etrafına neşe saçan birinin, zaman zaman hayattan kopması akıl alır şey değil!

O zaman, aklıma takılıyor,
"Mutsuzlar mı acaba?"
Sahi, nedir mutluluk, ya da mutluluk yazılabilirimi?
Deneyelim…

Kendimden örnek vermek istiyorum.
Ben mutlu muyum?…
“Çok şükür !..”

Peki, gençlerin mutlu olduğunu söyleyebilir misin?
Bilmem, yazalım, görelim.

Gençler, küçük şeylerin dışında ki hayatlarında büyük gelişmelerle mutluluğu yakalarken,
60 yaşından sonrakiler için mutluluk, huzurlu bir hayat sürebilmektir.
Onlarda ki, mutluluktan çok huzurdur gibi geliyor bana.
Aile içindeki huzur, torunlarıyla geçirilen günler onlar için en büyük mutluluktur.
Hayattan beklentileri olan, birikimleriyle geçirmeyi hedefledikleri sağlıklı günler de onlar için mutluluktur.
Sağlıklı olmak mutluluktur.
Hayattaki en önemli iki şey, sağlık ve huzurdur.
Onlar bunun değerini daha iyi bildiklerinden daha mutlu olabiliyorlardır.

Gençler, hayattaki birçok şeyin farkına varamıyor.
Onlar için mutluluk, yalnızca aşk ve iyi bir iş.
Sağlık ve para bile üçüncü planda gelebiliyor.(Özellikle 20-25 arasındakiler için )
Mesleğin olsun paranın miktarı çokta önemli olmuyor.
Kendine yetecek kadar olsun, yeter.
Çok mutlu olanlar sayılıdır, çünkü hep bir beklenti içindedirler.
Her şeyin daha fazlasını isterler, doyumsuzdurlar.
Kazanma ve kaybetme devreleri anlıktır.
Hep yaşanır.
Bir mutlu, bir mutsuz.
 
30-55 yaşları arasındakiler, geleceğe yatırım yapma çabası içinde olan insanlardır.
Kendilerinden çok çocukları için uğraşır,
çocuklarının gelecek kaygısını düşünürler.
Kazandıklarını, birikime dönüştürmeye çalışıp iyi bir hayat hazırlamaya çalışırlar..
En çok çalışan gruptur bu yaşlardakiler..
Onlar için mutluluk, çocuklarının iyi yetişmesidir.
 
50-60 yaş arası olup klasiğin dışında olanlar da vardır elbette.
Çok azınlıktadır bunlar, mükemmel olanlardır.
Mutluluğu bulup, yaşayan ve yaşatabilen insanlardır.
Yani onlar aşk insanıdır.
 
60 yaş ve üzeri,
Gerçek mutluluk abideleridir.
Arkalarına yaslanıp, torunlarını kucaklarına alıp mutluluğun tadına varanlardır.
Çalışan kesimi de vardır,
Onları daha genç yapanda budur.
Onların tek mutluluğu, aileleridir….
 
Sonuç;
Her yaşın mutluluğu ayrıdır.
Yaşlılar daha farkında olarak yaşarlar mutluluklarını.
Sanki daha mı mutlular ne?
Galiba öyle.
Gençlerde mutludur ama onların hayatları hep bir endişe içinde sürüp gider.
Her şeyi yapma özgürlükleri vardır. Teknoloji, her şey onlar içindir oysa.
"Nasılsın mutlu musun?" diye sorulduğunda "Ehh işte" diyen sesler çoğunluktadır.

Yaşlılara sorulduğuna ise bir tebessümle “çok şükür! " diyenler daha çoğunluktadır.
Ve onların mutlulukları sağlıklı olduktan sonra huzurlu bir şekilde sürüp gider.